شایدتاحالاگذرتون به کتاب قصه های بچه هاخورده باشه.چندروزپیش چشمم به یه کتاب قصه افتاد.واقعاازخودم خجالت کشیدم .اونهایی که خیلی دلشون برای مذهب نمی تپه اونقدربه کارهای خودشون مصرندیعنی یه جورایی اعتمادبه نفسشون خیلی بالاست.اماماهاچی ؟ البته بیشترخودم رومی گم.چراکتابهای مذهبی مابایدکمترازجفنگیات اونهاباشه؟چرابایداسامی مذهبی روبرای بچه هامعمولایه آدم شلخته،حواس پرت واینجورچیزهامطرح کنندوازاسامی غیرمذهبی استفاده نمی کنند؟سری کتابهای حسن کچل کم بود،چیزهایی ازقبیل:مملی وتقی گول و.....هم به اون اضافه شد.

حالااونهااین کاررامی کنن،ماهاکه ادعای مذهب بودن داریم چراازاونهااستفاده می کنیم.اگه نمی تونیم کاری انجام بدیم حداقل

می تونیم اونهارونخریم وحرمت این اسامی روبرای بچه هامون نگه داریم.